ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ ΔΕΛΦΙΝ

   

ΤΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ ΔΕΛΦΙΝ

         Το πρώτο μάχιμο υποβρύχιο του ελληνικού στόλου, που διεκδίκησε μια παγκόσμια πρωτιά. Στις 9 Δεκεμβρίου 1912 έγινε το πρώτο υποβρύχιο στην παγκόσμια ναυτική ιστορία που εκτόξευσε τορπίλη κατά εχθρικού πολεμικού πλοίου και συγκεκριμένα του τουρκικού καταδρομικού «Μετζηδιέ» (Medjidieh), στο πλαίσιο του Α' Βαλκανικού Πολέμου. Αν και η βολή ήταν αποτυχημένη, το «Δελφίν» έγραψε ιστορία.

         H ναυπήγηση του Δελφίν ήταν αποτέλεσμα της αναδιοργάνωσης του ελληνικού στρατεύματος, που ακολούθησε το στρατιωτικό κίνημα στου Γουδή (15 Αυγούστου 1909) και ήταν ένα από τα κύρια αιτήματα του Στρατιωτικού Συνδέσμου υπό τον Συνταγματάρχη Νικόλαου Ζορμπά. Η παραγγελία για τη ναυπήγηση του πρώτου ελληνικού καταδυομένου (λέξη της εποχής για το υποβρύχιο) δόθηκε από την κυβέρνηση Δραγούμη στα γαλλικά ναυπηγεία Schneider τον Σεπτέμβριο του 1910. Η ναυπήγησή του άρχισε το 1911 και ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 1912. Η παραλαβή του «Δελφίν» έγινε στις 21 Αυγούστου 1912 στον ναύσταθμο της Τουλόν από τον πλωτάρχη Στέφανο Παπαρρηγόπουλο, που ήταν και ο πρώτος κυβερνήτης του. Το «Δελφίν», υποβρύχιο τύπου «Λομπέφ», είχε εκτόπισμα 310/450 τόνων, ανέπτυσσε ταχύτητα 8.5/13 κόμβων και ο οπλισμός του αποτελείτο από 4 εκτοξευτήρες τορπιλών των 45 εκ. εξωτερικά του σκάφους κάτω από το ξύλινο κατάστρωμα. Είχε πλήρωμα 18 ανδρών.

         Αμέσως μετά την παραλαβή του άρχισε η εντατική εκπαίδευση του πληρώματος υπό την επίβλεψη Γάλλων αξιωματικών. Είχαν γίνει έντεκα καταδύσεις, όταν ο κυβερνήτης του πήρε διαταγή να αποπλεύσει από την Τουλόν για τον Πειραιά, καθώς ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος βρισκόταν επί θύρες. Το υποβρύχιο άφησε τη Γαλλία στις 16 Σεπτεμβρίου με κατεύθυνση την Κέρκυρα, όπου έφθασε στις 21 Σεπτεμβρίου. Δεν έμεινε παρά λίγες ώρες στο νησί των Φαιάκων, όσο χρειάστηκε για να ανεφοδιαστεί. Την επομένη, 22 Σεπτεμβρίου 1912, κατέπλευσε στο Ναύσταθμο της Σαλαμίνας, όπου έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής.

       Την επομένη η εφημερίδα Εμπρός έγραψε για το νέο απόκτημα του Πολεμικού Ναυτικού: «Το σχήμα του Δελφίνος είναι ακριβώς σχήμα μετάλλινου τεραστίου πούρου, χρώματος βαθυκυάνου, μήκους ολίγον μικρότερον των τορπιλοβόλων μας. Επί του καταστρώματος του, επίσης καμπυλοειδούς, έχει μόνο δύο κοντούς ιστούς, μίαν μικράν γέφυραν δια τον κυβερνήτην του και στερείται τελείως καπνοδόχου. Κατά την κατάδυσίν του, γέφυρα και ιστοί εξαφανίζονται τελείως υπό το ύδωρ». Στις 4 Οκτωβρίου 1912 ξέσπασε ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος και στις 19 Οκτωβρίου το Δελφίν απέπλευσε από τον Ναύσταθμο για να ενωθεί με τον υπόλοιπο στόλο που ναυλοχούσε στο Μούδρο της Λήμνου. Τον επόμενο μήνα, η μόνη του δραστηριότητα ήταν κάποιες καταδυτικές ασκήσεις στον κόλπο του Μούδρου και οι συνεχείς επιθεωρήσεις των μηχανών και των συστημάτων του, που παρουσίαζαν προβλήματα. Από τις 20 Νοεμβρίου άρχισε τις περιπολίες, πλέοντας στην επιφάνεια, αλλά και σε κατάδυση, έξω από τα Δαρδανέλια, ενώ τις νύκτες προσορμιζόταν στην Τένεδο.

       Τις πρωινές ώρες της 9ης Δεκεμβρίου 1912 έξι τουρκικά πολεμικά εμφανίστηκαν στο στόμιο των Δαρδανελλίων στην πρώτη έξοδο του τουρκικού στόλου στο Αιγαίο μετά την ήττα του στη Ναυμαχία της Έλλης στις 3 Δεκεμβρίου. Αμέσως έσπευσαν ισάριθμα ελληνικά πλοία, τα οποία είχαν διαταγή να τα παρενοχλούν από απόσταση μέχρι την άφιξη των θωρηκτών του ελληνικού στόλου με επικεφαλής το Αβέρωφ. Μετά από ένα τέταρτο, τα εχθρικά πλοία στράφηκαν προς νότο με κατεύθυνση προς τα Μαυρονήσια. Όταν φάνηκαν στον ορίζοντα το Δελφίν, που περιπολούσε στην περιοχή, καταδύθηκε και επιχείρησε να τορπιλίσει το Μετζηδιέ από απόσταση 500 μέτρων. Ο τορπιλοβλητικός σωλήνας, όμως, έπαθε αφλογιστία και η τορπίλη έπεσε στο βυθό, δίπλα στο υποβρύχιο, χωρίς να εκραγεί. Τα τουρκικά πλοία πέρασαν πάνω από το Δελφίν χωρίς να το αντιληφθούν.

        Στην προσπάθειά του να επιστρέψει στη βάση του, το ελληνικό υποβρύχιο προσάραξε στα αβαθή των ακτών της Τενέδου. Για να αποκολληθεί αναγκάστηκε να αφήσει τα μολυβένια βάρη ασφαλείας που είχε, πράγμα που έκανε αδύνατη την κατάδυση του. Πλέοντας στην επιφάνεια επέστρεψε στο Μούδρο στις 10 Δεκεμβρίου και δύο ημέρες αργότερα στάλθηκε στο Ναύσταθμο της Σαλαμίνας για επισκευές και εκεί έμεινε ως το τέλος του πολέμου.

       Τον Σεπτέμβριο του 1916 το Δελφίν κατασχέθηκε από τους Γάλλους, κατά τη διάρκεια του «Εθνικού Διχασμού». Στο Ναυτικό αποδόθηκε τον Οκτώβριο του 1917, όταν πια είχε επικρατήσει το βενιζελικό «Κίνημα της Εθνικής Άμυνας» και στη νότια Ελλάδα. Όμως, ήταν πια άχρηστο και οποιαδήποτε προσπάθεια αποκατάστασής του ανέφικτη.

                   

                                                 Ο ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΣ

     Ο Maxime Laubeuf ήταν ένας Γάλλος ναυπηγός που έδρασε στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα. Γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1864, στο Poissy, Yvelines, και πέθανε στις 23 Δεκεμβρίου 1939 στις Κάννες, Alpes-Maritimes. Ο Laubeuf ήταν πρωτοπόρος στο σχεδιασμό και την κατασκευή των υποβρυχίων, και ήταν υπεύθυνος για μια σειρά από καινοτομίες. Το έργο του είχε μια βαθιά επίδραση στο σχεδιασμό των υποβρυχίων στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα και στις αρχές του εικοστού αιώνα.

     Ο Laubeuf σπούδασε στην Ecole Polytechnique, και μετά την αποφοίτησή του το 1883, εντάχθηκε ENSTA, το σχολείο του γαλλικού στρατού της Marine Engineering.Έγινε βοηθός μηχανικός το 1887, και μηχανικός το 1891. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εργάστηκε στο Βρέστη για την ανάπτυξη των υποβρυχίων και σχεδίασε τα πρώτα σύγχρονα υποβρύχια το 1904. Δύο χρόνια αργότερα, έφυγε από το Ναυτικό για να συνεχίσει τη σχεδίαση και ναυπήγηση υποβρυχίων στον ιδιωτικό τομέα.

    Το 1896, η γαλλική κυβέρνηση οργάνωσε ένα διαγωνισμό για ένα υποβρύχιο αυξημένων δυνατοτήτων.Το σκάφος θα έπρεπε να έχει εκτόπισμα 200 ton, ταχύτητα σε ανάδυση 12 κόμβων και ακτίνα δράσης 100 μιλίων. Ενώ θα έπρεπε να αναπτύσσει ταχύτητα 6 κόμβων και ακτίνα δράσης 10 μίλια σε κατάδυση. Το σχέδιο του  Laubeuf,  Narval, ήταν ο νικητής μεταξύ  29 συμμετεχόντων. 

    Ο Laubeuf καθορίζει ότι για να πλεύσει αποτελεσματικά στην επιφάνεια και σε κατάδυση το υποβρύχιο του θα χρειαστεί δύο ξεχωριστά συστήματα ισχύος. Οι περισσότεροι σχεδιαστές μέχρι τότε είχαν προσπαθήσει να βρουν ένα μικτό σύστημα πρόωσης με μικρή επιτυχία. Η υψηλή  ταχύτητα στην επιφάνεια απαιτούσε   ένα σύστημα με ατμό  ενώ η υποθαλάσσια πρόωση ένα ηλεκτρικό κινητήρα. Επίσης πρώτος αυτός σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει τη μηχανή ενώ το υποβρύχιο έπλεε στην επιφάνεια για την εκ νέου φόρτιση των μπαταριών. Ο  Laubeuf αντιμετώπισε επίσης το πρόβλημα σταθερότητας που ταλάνιζαν τα υποβρύχια. Το στρογγυλεμένο ανθεκτικό στην πίεση κύτος ήταν μια κακή σχεδίαση για ναυσιπλοΐα, καθιστώντας τα δύσκολο να κυβερνηθούν στην επιφάνεια και ασταθή σε κατάδυση. Η σχεδίαση του Laubeuf είχε διπλό κύτος. Ένα εσωτερικό, με στρογγυλεμένη, ενισχυμένη γάστρα ικανή να αντέξει τις πιέσεις, και ένα εξωτερικό, γάστρα σχήματος βάρκας για να κάνει το σκάφος αξιόπλοον. Με αυτές τις καινοτομίες ο σχεδιασμός των υποβρυχίων έκανε ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός. Τα σχέδια του Laubeuf υιοθετήθηκαν από τα πολεμικά ναυτικά όλου του κόσμου.   Ο Laubeuf έγινε μέλος της Γαλλικής Ναυτικών Δοκίμων και εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας των Επιστημών το 1920.

                                       ΤΟ ΔΕΛΦΙΝ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ

• ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
• Ολικό μήκος 49,5μ.
• Μέγιστο πλάτος 4,5μ.
• Ύψος 2.7μ.
• Εκτόπισμα 310 τ. στην επιφάνεια και 465 τ. εν καταδύσει
• Μεγίστη ταχύτης 13 ν.μ. στην επιφάνεια και 8 ν.μ. εν καταδύσει
• Αυτονομία στην επιφάνεια 1.750 ν.μ. με 8 ν.μ./ώρα
• Ακτίς δράσεως εν καταδύσει:16ν.μ. (2 ώρες) με ταχύτητα 8 κόμβους/ώρα ή 45 ν.μ. (6 ώρες) με ταχύτητα 6 κόμβους/ώρα ή 78.7 ν.μ. (17.5 ώρες) με ταχύτητα 4.5 κόμβους/ώρα
• Μέγιστο βάθος καταδύσεως 36μ.

• ΠΡΟΩΣΗ
• Μηχανές πετρελαιοκίνητες 720hp

• ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΜΑΧΗΣ
• 4 τορπιλοβλητικοί σωλήνες των 45 εκατ. εξωτερικώς του σκάφους κάτωθεν του ξύλινου καταστρώματος (2 στην πλώρη και δύο στην πρύμνη με γωνία 5 μοιρών κατά το διάμηκες)
• 1τορπιλλοβλητικοί σωλήν των 45 εκατ. εσωτερικός στο πρωραίο διαμέρισμα του σκάφους
• Φόρτος συνολικά 6 τορπίλες Schwarzkorpf- 5 στις θέσεις εκτοξεύσεως και 1 εφεδρική

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:1)http://www.sansimera.gr/                                 2)http://www.hellasarmy.gr                                 3)http://en.wikipedia.org