ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ U133 Α' ΜΕΡΟΣ

                                                  ΤΟ    ΘΥΜΑ

                                            Το υποβρύχιο U-133  ήταν κλάσης VIIC

       Τα υποβρύχια VIIC ήταν μια ελαφρώς τροποποιημένη εκδοχή των επιτυχημένων υποβρυχίων VIIB. Είχαν ουσιαστικά την ίδια διάταξη του κινητήρα και ιπποδύναμη, αλλά ήταν ελαφρώς μεγαλύτερα και βαρύτερα πράγμα που τα έκανε όχι τόσο γρήγορα όσο τα αντίστοιχα κλάσης VIIB. Ήταν εφοδιασμένα με πέντε τορπιλοβλητικούς σωλήνες (4 στην πλώρη και έναν στην πρύμνη). Μόνο με δύο τορπιλοβλητικούς σωλήνες στην πλώρη ήταν εφοδιασμένα τα εξής σκάφη: (U-72, U-78, U-80, U-554 και U-555) ενώ απουσίαζε ο πρυμναίος στα σκάφη: (U-203, U-331, U-351, U-401, U-431 και U-651).
      Ο τύπος VIIC ήταν η κινητήριος δύναμη της γερμανικής υποβρυχιακής δύναμης στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο από το 1941 και μετά. Τα σκάφη αυτού του τύπου συνέχιζαν να ναυπηγούνται καθ, όλη τη διάρκεια του πολέμου. Το πρώτο υποβρύχιο κλάσης VIIC που μπήκε σε υπηρεσία ήταν το U-69 το Νοέμβριο του 1940. Το VIIC ήταν μια αποτελεσματική πολεμική μηχανή και έδρασε σε σχεδόν όλες τις περιοχές που έδρασε το Γερμανικό υποβρυχιακό όπλο αν και η ακτίνα δράσης του υπολειπόταν των μεγαλύτερων, τύπου IX.

     Ίσως το πιο διάσημο VIIC πλοίο ήταν το U-96, το οποίο εμφανίζεται στην ταινία Das Boot, υπήρχε και αντιαεροπορική παραλλαγή του τύπου. Πολλά σκάφη εξοπλίστηκαν με Σνόρκελ το 1944-1945. Το μεγαλύτερο υποβρύχιο ναρκοθέτησις τύπου VIID ήταν μια άμεση παραλλαγή του VIIC.
       Ο αριθμός των σκαφών αυτής της κλάσης έφτασε τα 568

                                ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ  VIIC

Εκτόπισμα:                     σε τόννους 769 (sf)  871 (sm) 1070 (σύνολο)
Μήκος:                           (m) 67,10 oa    50,50 ph
Πλάτος:                          (m) 6,20 oa     4,70 ph
Βύθισμα:                        (m) 4,74
Ύψος:                             (m) 9,60
Ισχύς:                             (hp) 3200 (ντηζελομηχανές),  750 (ηλεκτροκινητήρες)
Ταχύτητα:                      (κόμβοι) 17,7 (sf)  7,6 (sm)
Ακτίνα δράσης:             (μίλια / κόμβοι) 8500/10 (sf) 80/4 (sm)
Τορπίλες:                      14  4/1 (πλώρη / την πρύμνη τορπιλλοσωλήνες)
Νάρκες:                         26 TMA
Πυροβόλο:                    Ένα 88χιλ/45 με αναχορηγία 220  βολών
Πλήρωμα:                     44-52 άνδρες
Μέγιστο βάθος κατάδυσης: περίπου 220 m (722 πόδια)
sm = σε κατάδυση, sf = σε ανάδυση, ph = κύτος ανθεκτικό στην πίεση oa = συνολικό, hp = ίππους.

                                                           U-133  

Μοντέλο υποβρυχίου κλάσης VIIC

 
      Παραγγέλθηκε στις 7 Αυγούστου του 1939. Η τρόπιδα τέθηκε στις 21 Αυγούστου 1940 στα ναυπηγεία Bremer Vulkan-Vegesacker Werft, Bremen-Vegesack (Werk 12). Καθελκύσθηκε στις 28 Απριλίου του 1941. Κατέστη επιχειρησιακό στις 5 Ιουλίου του 1941 με κυβερνήτη τον Oblt. Hermann Hesse

  Κυβερνήτες :     Kptlt. Hermann Hesse 5 Ιουλίου  1941 - 1 Μαρτίου 1942 

                             Kptlt. Eberhard Mohr 2 Μαρτίου 1942 - 14 Μαρτίου 1942 

  Καριέρα:           3 περιπολίες 1)   5 Ιουλίου  1941 - 30 Σεπτεμβρίου 1941 

                                                       7ος Στολίσκος, St. Nazaire (εκπαίδευση)

                                                 2)      1 Οκτωβρίου 1941 - 31 Δεκεμβρίου 1941 

                                                       7ος Στολίσκος, St. Nazaire (ενεργός υπηρεσία)

                                                 3)     1 Ιανουαρίου 1942 - 14 Μαρτίου 1942 

                                                       23ος Στολίσκος, Σαλαμίνα (ενεργός υπηρεσία)

 Επιτυχίες:               Βύθισε ένα  πολεμικό πλοίο,  χωρητικότητας 1.920 τόνων

 Βυθίστηκε:       Αύτανδρο στις 14 Μαρτίου 1942 στη Μεσόγειο, έξω από τη  Σαλαμίνα (Σαρωνικός), στην Ελλάδα, στη θέση 37.50N, 23.35E από νάρκη.
           Στις 1700hrs στις 14 Μαρτίου 1942, U-133 άφησε τη βάση του στη Σαλαμίνα, Ελλάδα. Σχεδόν 2 ώρες αργότερα χτύπησε σε νάρκη. Το U133 βυθίστηκε αμέσως χωρίς να επιζήσει κανείς από το πλήρωμα.. Ο διοικητής του 23ου Στολίσκου δήλωσε μετά το περιστατικό ότι το U-133 κατά την διέλευση του υπάρχοντος ναρκοπεδίου λόγω λάθους πλοήγησης βγήκε από τον ασφαλή δίαυλο.

 
Το U-133 μετείχε στις ακόλουθες Wolfpacks κατά τη διάρκεια της καριέρας του:
             Stosstrupp (30ης Οκτωβρίου 1941 - 4 Νοεμβρίου 1941)
             Raubritter (5, Νοεμβρίου 1941 - 17 Νοεμβρίου 1941)
             Störtebecker (17 Νοεμβρίου, 1941 - 22 του Νοέμβρη, 1941) 

Επιθέσεις που υπέστη: Στις 17 Ιανουαρίου 1942 επίθεση με βόμβες βυθού  από το βρετανικό αντιτορπιλικό HMS Maori (CdR RE Courage, DSO, DSC and Bar, RN) του προκάλεσε μικρές υλικές ζημιές.Το U-133 είχε μόλις τορπιλίσει και βυθίσει το βρετανικό αντιτορπιλικό HMS Gurkha (Cdr. ΣΟ Lentaigne, DSO, RN), που συνόδευε τη νηοπομπή MW-8B.

                                     Ο ΜΥΘΟΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ U133

   Σύμφωνα με ένα άρθρο από το 1996 η τελευταία αποστολή του να αναπλεύσει τον ποταμό Κολοράντο από τη Μπάχα Καλιφόρνια και να καταστρέψει το φράγμα Hoover. Το άρθρο είναι από το ενημερωτικό δελτίο του USS Shaw. Το άρθρο αναφέρει ότι U-133, με καπετάνιο τον Peter Pfau μαζί με 54 ναύτες έκανε την διαδρομή μέχρι το Laughlin, της Νεβάδα πριν η ύπαρξη αμμοσυρτών κάνει τη συνέχιση της αποστολής αδύνατη και αναγκάσει το πλήρωμα να αυτοβυθίσει το σκάφος.    Αυτή είναι μόνο μια χαριτωμένη ιστορία. Η ακτίνα δράσης του U133 δεν θα του επέτρεπε ποτέ κάτι τέτοιο. (βλ. χάρτης δείχνει κατά προσέγγιση την πορεία του από το St Nazaire, προς το στόχο)

Υποθετική διαδρομή του U133

Τα VIIC  μπορούσαν να φτάσουν οριακά μέχρι την  ανατολική ακτή των ΗΠΑ, συμπληρώνοντας  μέρος των δεξαμενών νερού με καύσιμο. Επίσης δεν υπήρχε κυβερνήτης υποβρυχίου με το όνομα Pfau. Αν μια τέτοια τολμηρή επιδρομή επιχειρήθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι άνθρωποι  θα το γνώριζαν μέχρι τώρα.
Σε αντίθεση με πολλά άλλα υποβρύχια, τα  οποία κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους έχασαν άνδρες εξαιτίας ατυχημάτων και διάφορες άλλες αιτίες,Το U-133 δεν υφίσταται καμία απώλειες (που γνωρίζουμε), μέχρι τη στιγμή της απώλειας του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ http://www.uboat.net/