Η κλάση θωρηκτών "Ύδρα" αποτελείτο από τρία πλοία, τα Ύδρα, Σπέτσες και Ψαρά.Τα πλοίαείχαν παραγγελθεί από τη Γαλλία το 1885 κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του Χαρίλαου Τρικούπη, ως μέρος μιας ευρύτερης αναδιοργάνωσης και εκσυγχρονισμού των ελληνικώνενόπλων δυνάμεων. Αφορμή αποτέλεσε η ανεπάρκεια των ενόπλων δυνάμεων κατά την Κρητική επανάσταση του 1866. Η ναυπήγηση ξεκίνησε το1889 και το1890. Τα πλοία ήταν έτοιμα για την υπηρεσία με το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό από το1892. Ο κύριος οπλισμός τους ήταν τρία πυροβόλα των 10,8 in(270mm) και πέντε 5,9in (150 mm). Μπορούσαν να αναπτύξουν μέγιστη ταχύτητα 17 κόμβων (31 χλμ/ώρα, 20 μίλια/ώρα).
Τα πλοία κατά το μεγαλύτερο μέρος της υπηρεσίας τους λειτουργούσαν σαν ομάδα.Η συμμετοχή τους στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 ήταν περιορισμένη λόγω της παρέμβασης των Μεγάλων Δυνάμεων. Εκσυγχρονισμοί κατά το 1890και το 1900 αναβάθμισαν τον εξοπλισμό των πλοίων,αλλά ήδη από τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο, η χαμηλή τους ταχύτητα τα εμπόδιζαν να πλέουν σε γραμμή παραγωγής με τα νεότερα πλοία του ελληνικού στόλου,ιδίως το θωρηκτό Γεώργιος Αβέρωφ. Πολέμησαν κατά τη ναυμαχία της Έλλης, αλλά έμειναν πίσω λόγω της αργής ταχύτητας τους στη ναυμαχία της Λήμνου. Παρωχημένα πλέον τα πλοία περιορίστηκαν σε δευτερεύοντα καθήκοντα μετά τον πόλεμο και δεν είδαν ενεργό δράση κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Τα πλοία προορίζονταν να πωληθούν το 1919,αλλά τελικά παρέμειναν στη δύναμη του Ελληνικού στόλου και σταδιακά αποσύρθηκαν από την ενεργό υπηρεσία μέχρι το 1929.
Τα πλοία κατά το μεγαλύτερο μέρος της υπηρεσίας τους λειτουργούσαν σαν ομάδα.Η συμμετοχή τους στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 ήταν περιορισμένη λόγω της παρέμβασης των Μεγάλων Δυνάμεων. Εκσυγχρονισμοί κατά το 1890και το 1900 αναβάθμισαν τον εξοπλισμό των πλοίων,αλλά ήδη από τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο, η χαμηλή τους ταχύτητα τα εμπόδιζαν να πλέουν σε γραμμή παραγωγής με τα νεότερα πλοία του ελληνικού στόλου,ιδίως το θωρηκτό Γεώργιος Αβέρωφ. Πολέμησαν κατά τη ναυμαχία της Έλλης, αλλά έμειναν πίσω λόγω της αργής ταχύτητας τους στη ναυμαχία της Λήμνου. Παρωχημένα πλέον τα πλοία περιορίστηκαν σε δευτερεύοντα καθήκοντα μετά τον πόλεμο και δεν είδαν ενεργό δράση κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Τα πλοία προορίζονταν να πωληθούν το 1919,αλλά τελικά παρέμειναν στη δύναμη του Ελληνικού στόλου και σταδιακά αποσύρθηκαν από την ενεργό υπηρεσία μέχρι το 1929.
Η ναυπήγησή τους έγινε στα ναυπηγεία Graville και St. Nazaire. Τα πλοία είχαν μήκος (102,01 m) και πλάτος (15.80 μ) το μέσο βύθισμα τους ήταν (5,5 m). Το εκτόπισμα τους ήταν 4.808 μετρικοί τόνοι με τον εκσυγχρονισμό του 1910 αυτό αυξήθηκε στους 4.885 μετρικούς τόνους. Το κάθε πλοίο είχε πλήρωμα περίπου 400 αξιωματικούς και άνδρες. Τα
πλοία κινούνταν χάρις σε δύο ατμομηχανές (2) μηχανές παλινδρομικές και 3 λέβητες - συνολικής ισχύος 6700 ΗΡ. Ανέπτυσσαν τελική ταχύτητα 17 κόμβων (31
χλμ/ώρα, 20 μίλια/ώρα). Μετέφεραν 500 τόνους γαιάνθρακα σαν καύσιμο. Το κύτος τους ήταν
χωρισμένο σε 118 στεγανά διαμερίσματα.
Η κλάση "Ύδρα" είχαν σαν κύριο οπλισμό τρία πυροβόλα 10,8 in (270 mm) Canet. Τα δύο από αυτά ήταν τοποθετημένα σε θωρακισμένους πυργίσκους εκατέρωθεν της υπερκατασκευής προς τα εμπρός. Αυτά ήταν πυροβόλα με κάνη μήκους 9.18μ. Το τρίτο πυροβόλο με κάννη μήκους 7.56 μ ήταν τοποθετημένο σε έναν πυργίσκο στην πρύμνη. Ο δευτερεύων οπλισμός αποτελούνταν από τέσσερα πυροβόλα 5,9 in (150 mm) μήκους κάννης 5.4 μ τοποθετημένα σε θωρακισμένα διαμερίσματα κάτω από την εμπρός κύρια πυροβολαρχία.Ένα πέμπτο περιστροφικό πυροβόλο 5,9 ιντσών τοποθετήθηκε στον κεντρικό άξονα στο ίδιο κατάστρωμα όπως και η κύρια πυροβολαρχία. Μια σειρά από μικρότερα πυροβόλα τοποθετήθηκαν για την άμυνα ενάντια σε τορπιλοβόλα. Αυτά περιλάμβαναν τέσσερα πυροβόλα 3.4 σε (86 mm) , τέσσερα πυροβόλα 3-λιβρών, τέσσερα πυροβόλα μιας λίβρας, και έξι περιστροφικά πυροβόλα μιας λίβρας. Τα πλοία ήταν διέθεταν τρεις 14 in σε (360 mm) σωλήνες τορπιλών. Δύο σωλήνες τοποθετήθηκαν ανά ένας στα πλευρά ένας στην πλώρη.
Η κύρια ζώνη θωράκισης από χάλυβα ήταν 12in (300 mm) στο μέσο του πλοίου για να μειωθεί σε 4in (100 mm) σε κάθε άκρο του κύτους. Με κανονικό φορτίο, η κύρια ζώνη θωράκισης εκτείνονταν 3 in (76 mm) πάνω από την ίσαλο γραμμή. Υπό πλήρες φορτίο, ωστόσο, ήταν εντελώς βυθισμένη κάτω από την ίσαλο γραμμή. Πάνω από την κύρια ζώνη θωράκισης, ένα έλασμα πάχους 3in κάλυπτε τα πλευρά των σκαφών στο μέσο του πλοίου. Η πυροβολαρχία προστατευόταν από θωράκιση 12in έως 14in στην (300-360 mm) που κάλυπτε τους πυργίσκους. Το "Ύδρα "είχε ένα θωρακισμένο κατάστρωμα πάχους 1,9 (48 mm). Τα καταστρώματα των "Σπέτσαι" και "Ψαρά" αυξήθηκαν σε 2.3in (58 mm).
Το Ύδρα ναυπηγήθηκε στο ναυπηγείο Chantiers de la Loire στο St Nazaire, ενώ οι Σπέτσες και τα Ψαρά ναυπηγήθηκαν στο ναυπηγείο της Société Forges Nouvelle des et Chantiers de la Méditerranée στο Graville. Η τρόπιδα της Ύδρας τοποθετήθηκε στις 15 του Μαΐου του 1889. Οι Σπέτσαι ακολούθησαν στις 26 Οκτωβρίου 1889 και τα Ψαρά στις 20 Φεβρουαρίου 1890. Τα τρία πλοία μεταφέρθηκαν στον Πειραιά και ανέλαβαν υπηρεσία το 1892. Στα 1897-1900, τα τρία πλοία που ήταν εν μέρει επανεξοπλίσθηκαν. Τα μικρού διαμετρήματος πυροβόλα τους αντικαταστάθηκαν με ένα πυροβόλο 3,9in (99 mm) προς τα εμπρός, οκτώ πυροβόλα 9-λιβρών, τέσσερα πυροβόλα 3-λιβρών και δέκα μιας λίβρας περιστροφικά πυροβόλα. Ένας τορπιλοσωλήνας 14-ιντσών αντικαταστάθηκε με ένα 15in σε (380 mm). Το 1908-1910, ο οπλισμός των πλοίων εκσυγχρονίστηκε πάλι. Τα παλιά πυροβόλα 5.9in αντικαταστάθηκαν με νέα, μακρύκαννα μοντέλα.
Καθ 'όλη τη σταδιοδρομία τους, τα πλοία αυτά συνήθως υπηρετούν μαζί. Τα θωρηκτά είδαν περιορισμένη δράση στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897, καθώς το Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό δεν ήταν σε θέση να κάνει χρήση της υπεροχή του έναντι του αντίπαλου ναυτικού. Το Οθωμανικό Ναυτικό είχε παραμείνει στα λιμάνια κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης, αλλά η ναυτική επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων εμπόδισε τους Έλληνες να αξιοποιήσουν την ανωτερότητά τους. Τα τρία πλοία είδαν δράση κατά τη διάρκεια του Α' Βαλκανικού Πολέμου στη ναυμαχία της Έλλης, παράλληλα με την ισχυρό θωρηκτό "Γεώργιος Αβέρωφ". Κατά την επόμενη ναυμαχία της Λήμνου, τα πλοία έμειναν πίσω λόγω της χαμηλής ταχύτητας τους και δεν ενεπλάκησαν με τον Οθωμανικό στόλο.
 |
| Τα 10 cm και 6.5 cm Canet guns που τοποθετήθηκαν στα πλοία κατά τον πρώτο τους εκσυγχρονισμό |
Μέχρι το 1914, η Ύδρα και τα Ψαρά είχαν περιορισθεί σε δευτερεύοντα καθήκοντα: Η Ύδρα έγινε ένα εκπαιδευτικό πλοίο βολής, ενώ τα Ψαρά χρησιμοποιήθηκε για την εκπαίδευση μηχανοστασίου του προσωπικού.χρησιμοποιήθηκε για
την εκπαίδευση μηχανοστασίου του προσωπικού. Κατά τη διάρκεια του Α'
Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα εισήλθε καθυστερημένα στον πόλεμο στο
πλευρό της Αντάντ και τα πλοία κατηγορίας Ύδρα υπηρέτησαν σαν σταθερές πυροβολαρχίες σε ρόλο παράκτιας άμυνα. Ήταν
ήδη παρωχημένα και τελικά παροπλίζονται αμέσως μετά τον πόλεμο. Τα κύτη τους επέζησαν ως ναυτικές εγκαταστάσεις εκπαίδευσης και χώροι διαμονής για
μια δεκαετία ακόμη. Και τα τρία πλοία οδηγήθηκαν στο διαλυτήριο το 1929.
ΠΗΓΗ http://en.wikipedia.orgΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΛΑΣΗΣ "ΥΔΡΑ"
 |
|||||
| Builders: | France | ||||
| Operators: | Greek Navy | ||||
| Building: | 1885–1892 | ||||
| Completed: | 3 | ||||
| Retired: | 3 | ||||
| General characteristics | |||||
| Type: | Ironclad | ||||
| Displacement: | 4,808 t (4,732 long tons; 5,300 short tons) | ||||
| Length: | 334 feet 8 inches (102.01 m) | ||||
| Beam: | 51 ft 10 in (15.80 m) | ||||
| Draft: | 18 ft (5.5 m) | ||||
| Propulsion: | 2 steam engines 4 cylindrical boilers 2 shafts 6,700 indicated horsepower (5,000 kW) |
||||
| Speed: | 17 knots (31 km/h; 20 mph) | ||||
| Crew: | 400 | ||||
| Armament: | 2 × 10.8 in (270 mm) L34 guns 1 × 10.8 in (270 mm) L28 gun 5 × 5.9 in (150 mm) L36 guns 4 x 3.4 in (86 mm) L22 guns 4 × 3-pdr guns 4 x 1-pdr guns 6 × 1-pdr revolver cannons 3 × 14 in (360 mm) torpedo tubes |
||||
| Armor: | Belt: 12 in (300 mm) Barbettes: 14 in (360 mm) Deck: 1.9 in (48 mm) (Hydra) 2.3 in (58 mm) (Spetsai and Psara) | ||||
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου